Nieuwe creatieve impuls

In mijn ‘verwerkingstekeningen’ van een jaar geleden -zie mijn blog ‘Helend tekenen’ https://oer-sprong.nl/…/helend-tekenen-en…/ kondigde zich daar al iets van aan.

De rauwere en ook pijnlijke kant van het bestaan. De energie die vrijkwam. Dat wat in mij verborgen lag zichtbaar mocht worden, waardoor er ruimte ontstond en de mogelijkheid tot heling.

 

Mijn ronde verfijnde kleurpotloodtekeningen zijn eigenlijk de laatste fase van een proces, waarbij ik innerlijke beelden eerst in ruwe vorm met was- of pastelkrijt schetsend op papier breng. Als het zich eenmaal heeft geordend tot wat voelt als een mooi harmonisch geheel, maak ik met een hele fijne architectuur potlood een ontwerp en daarna teken ik met kleurpotlood, laag op laag op laag. Een heerlijke meditatieve bezigheid, waarbij de kleuren door al die uren geduldig werken in mij helemaal tot leven komen.

 

Wat ik nu voel, is dat er ook een stroom is die veel dynamischer en directer is. Vanuit een impuls, een kracht die in mij vrij komt en die zich uitdrukt via de beweging van mijn hand op papier. Als een energie die ik door mijn hele lichaam voel, die van alles mobiliseert. Vorm krijgt voor nu in boom-lichamen, botten, takken, spieren….en nog geen idee wat zich verder zal laten zien.

Het gevoel dat het groter wil. Op grote vellen papier. Misschien wil er materiaal uit het bos in verwerkt, bladeren, takjes, aarde. Of stukjes wol, draad. Het is als een golf in mij die zijn weg naar buiten zoekt. Die ruimte vraagt. Mij niet laat slapen, mij opeist. Nadat ik gestopt ben met deze eerste schetsen wordt ik bijna overspoeld door beelden die blijven komen.

Alsof een nieuwe bron is aangeboord, nieuw vers water wat uit de diepte omhoog en naar buiten dringt.

 

‘Excillerating’ nieuw avontuur, nog geen idee waar het heengaat door onbekende landschappen, nieuw terrein.

Op Ongebaande paden door heerlijk onontgonnen wildernis. Op een diepere laag in mijn wezen, mijn natuur. Heel fysiek voelt het en ergens heel oer en basaal, instinctief. En tegelijktertijd voelt het diep in verbinding met de weilanden, de bossen, de planten, de natuur en haar krachten om mij heen. Verweven met het weefsel van het leven. Als de bron waar ik uit put, waar ik onderdeel van ben.